Nihilizm egzystencjalny chorobą XXI wieku.

Tyle ciekawych pomysłów kłębi się w Twojej głowie, a Ty co zrobisz? - Nic. Tyle dalekosiężnych planów, miejsc, do których chciałbyś dotrzeć, rzeczy, które pragniesz posiąść, sportów, które chciałbyś uprawiać, marzeń do spełnienia, osób do poznania i słów do wypowiedzenia.

A może wiersze...może zaczniesz pisać wiersze? - Nie..cóż mądrego miałbym tam napisać.

Nihilizm egzystencjalny czyli śmiertelna choroba XXI wieku.

Coraz częściej przedkładamy słodkie lenistwo nad własne ambicje. Siedząc rozparci w fotelu czekamy tylko, aż majestat życia uchyli bramy swego królestwa. My wtargniemy tam

z przyswajanym od dawna niedbalstwem czekając na tacę pełną dobrodziejstw.

Skoro tak, zadajmy sobie pytanie, ile w tym wszystkim jest lenistwa, a ile egzystencjalnego zatracenia?

Jest zwyczajne, niedzielne popołudnie, w wyblakłym świetle reflektorów nonszalancko prezentujesz swe zwiotczałe ciało na skrawku wersalki, w ręku trzymając skondensowany świat.

Zaczynamy! Klik – kanał pierwszy

Jesteś w domu Państwa Iksińskich, napawasz się aromatycznym zapachem grochówki, popijając szklanką kompotu.

Klik – kanał drugi

Zastanawiasz się w jakim samochodzie poczujesz się jak młody Bóg. Porsche, Jeep czy może Ferrari? - Z Ferrari będzie mi do twarzy, fajnie mieć taką brykę!

Klik – kanał trzeci

Pablito z grymasem na twarzy wyznaje Jowicie, że to Erudyta będzie matką jego dzieci. Jowita

w spazmach rozpaczy zadźgała ukochanego kuchennym nożem. - och....miłość w dzisiejszych czasach nie istnieje.

Klik – kanał czwarty

Meksyk, Senegal, Gambia, Peru, Madagaskar. Bose stopy Cejrowskiego przemierzają świat wzdłuż i wszerz. Zrogowaciałe pięty, niczym skóra nosorożca zasługują na miejsce w Alei Gwiazd.

Klik – cholera ! Zepsuł się !

Czarna rozpacz, beznadzieja, depresja. Przeklęty los zanosząc się szyderczym śmiechem odebrał Ci jedyną życiową przyjemność, zamknął okno na świat. Zaczyna się skanowanie

i hierarchizowanie potrzeb. Na starcie odrzucamy marzenia i plany na przyszłość – bo za dużo roboty. Następne skazane na porażkę to podróże i dobra materialne – zdecydowanie zbyt drogie przedsięwzięcie. A Wy drodzy przyjaciele? Wprawdzie jesteście, ale czy wasza codzienność jest równie atrakcyjna jak życie Pablita i Jowity...

Leżąc z brzuchem do góry, świadomie odcinając się od dobrodziejstw świata budujemy wokół siebie potężny mur, wyścielony folią bąbelkową by nie zwariować. Trzymamy gardę, bronimy się przed wszystkim co choć trochę odbiega od standardów dotychczasowego życia. W bezpiecznej pozycji jesteśmy widzami, którzy z ukrycia podglądają cudze wzloty i upadki.

Wyprana w Vizirze rzeczywistość, usystematyzowany harmonogram dnia, monotonia,

aż w końcu zwyczajne nicmisięniechce z czasem przeradzające się w nihilizm egzystencjalny.

Choroba XXI wieku zastawia zgliszcza po płonących entuzjazmem sercach. Chcąc pokonać ślamazarną bestię musimy odnaleźć antidotum w samym sobie. Pokazać, że Nasze życie jest bardziej ekscytujące niż dola Pablita i Jowity.